Işaretçi
İşaretçi, bellekte bulunan bir nesnenin adresini veya konumunu saklamak için kullanılan bir bilgisayar programlama dili öğesidir. İşaretçi verinin konumuna referans verir ve programcının herhangi bir konumdaki verilere kolayca erişmesini sağlar. Genel olarak işaretçi, bilgisayardaki bir bellek adresine verilen addır.
Bilgisayar programlama bağlamında, programı bellekteki belirli bir değere yönlendirmek ve yönlendirmek için genellikle bir işaretçi kullanılır. İşaretçiler aynı zamanda işlevlere ve veri yapılarına başvurmak için de kullanılır. Örneğin, bağlantılı bir liste genellikle birkaç veri yapısından oluşur ve farklı veri yapılarına referans vermek için bir işaretçi kullanılabilir. Bir işaretçi aynı zamanda bir programdan diğerine bilgi aktarmak için de kullanılır.
İşaretçiler; Montaj Dili, C, C++, Java, Python ve JavaScript dahil olmak üzere birçok farklı programlama dilinde bulunabilir. İşaretçiler düşük seviyeli programlama dillerinin temelini oluştururken, daha yüksek seviyeli programlama dillerinde dinamik veri yapılarını değiştirmek için kullanılabilirler.
İşaretçiler aynı zamanda bir işlev içinde başvurulan bir değişkenin adresini, bir işaretçiyi işleve argüman olarak ileterek döndürmek için de kullanılır. İşlevin bağımsız değişken listesinde açıkça bildirilmeli ve genellikle bir ara adım olarak başvurulmalıdır.
Genel olarak bir işaretçi bellekte belirli bir noktaya işaret eder. Genellikle bir veri türü bildirildiğinde otomatik olarak bir işaretçi oluşturulur. İşaretçiler genellikle belirli bir şekilde yazılır ve sözdizimine bağlı olarak farklı anlamlara sahip olabilir. Örneğin, bir işaretçi, int *p ifadesinde olduğu gibi, değişkenin adından önce yıldız işareti (*) olarak yazılabilir. Bu işaretçi p ile gösterilen tamsayı değerine işaret eder.
İşaretçiler programlama ve etkili veri yönetimi için güçlü bir unsur sağlar. Ek olarak, programcının bellekte saklanan çeşitli veri türlerine hızlı bir şekilde erişmesine ve bunları işlemesine olanak tanır.
