IDE (Entegre Sürücü Elektroniği), sabit sürücüleri, optik sürücüleri ve diğer depolama aygıtlarını ana karta bağlamak için yaygın olarak kullanılan bir bilgisayar depolama aygıtı arayüzüdür. IDE ilk olarak 1986 yılında Western Digital tarafından önceki sürücü arayüzü ST-506'ya daha güvenilir bir alternatif olarak geliştirildi.
IDE, depolama aygıtlarını ve anakartı bağlamak için kullanılan kablo sayısını azaltmanın bir yolu olarak geliştirildi. Sürücü arayüzünü ve güç kaynağını entegre devreye entegre ederek gerekli parça sayısını azalttı ve bağlantının kurulmasını kolaylaştırdı. Bu aynı zamanda parçaların bağlanması için gereken süreyi ve maliyetlerini de önemli ölçüde azalttı.
IDE aygıtları, aygıtları ana karta bağlayan küçük bir kablo kullanır. Kablo, mevcut anakartlarla kullanılmak üzere tasarlanmıştır ve veri ve güç için iki adet 40 pinli konektörden oluşur. Geleneksel IDE kablosu 40 pin genişliğindedir ve hem cihazda hem de anakartta kullanılırken, modern SATA kabloları yalnızca 7 pin genişliğindedir ve yalnızca anakart tarafında kullanılır.
IDE aygıtları standart bir sabit sürücü veya optik sürücüyle kullanılmak üzere tasarlanmıştır ve CD-ROM'lar, DVD'ler ve USB flash sürücüler gibi diğer depolama aygıtlarıyla birlikte kullanılabilir. IDE sürücüleri genellikle çoğu işletim sistemi tarafından desteklenir ve kullanıcıların herhangi bir özel yapılandırmaya gerek kalmadan birden fazla aygıtı kullanmasına olanak tanır. Ancak, daha fazla depolama aygıtı piyasaya sürüldükçe IDE aygıtlarının aktarım hızları yavaşladı.
IDE bugün bilgisayarlarda hala yaygın olarak kullanılmaktadır ve sabit diskleri ve diğer depolama aygıtlarını bağlamak için hala çok popüler bir arayüzdür. Ancak teknoloji ilerledikçe IDE'nin yerini daha modern SATA (Seri ATA) arayüzü alıyor. SATA daha hızlı ve daha güvenilirdir ve artık bilgisayarlardaki sabit sürücüleri bağlamak için kullanılan en yaygın arayüzdür.
