การวิเคราะห์และการออกแบบเชิงวัตถุ (OOAD) เป็นวิธีการเขียนโปรแกรมที่ใช้ในการพัฒนาซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ มันขึ้นอยู่กับแนวคิดของการใช้อ็อบเจ็กต์ - ชิ้นส่วนของโค้ดโมดูลาร์ที่แต่ละชิ้นมีข้อมูลและวิธีการที่ซอฟต์แวร์สามารถใช้และจัดการได้ - เป็นส่วนประกอบสำคัญของโปรแกรม OOAD ยกระดับแนวคิดนี้ไปอีกขั้นด้วยการแบ่งงานที่เกี่ยวข้องกับการเขียนโปรแกรมออกเป็นชุดของเฟสที่แตกต่างกัน ในระยะแรก การวิเคราะห์เชิงวัตถุ ความต้องการของซอฟต์แวร์จะถูกสร้างขึ้น และสร้างแบบจำลองซอฟต์แวร์ที่แสดงถึงวัตถุข้อมูลต่างๆ และสถาปัตยกรรมระบบ ระยะที่สองคือการออกแบบเชิงวัตถุ ซึ่งมีการปรับปรุงรายละเอียดของการออกแบบระบบและสร้างโค้ดซอฟต์แวร์จริง ขั้นตอนสุดท้ายคือการนำไปปฏิบัติ ซึ่งเป็นกระบวนการเปลี่ยนการออกแบบให้เป็นโปรแกรมการทำงาน
OOAD กลายเป็นเทคนิคสำคัญสำหรับการเขียนโปรแกรมซอฟต์แวร์ที่ซับซ้อน การใช้ออบเจ็กต์แบบแยกส่วนช่วยให้โปรแกรมได้รับการออกแบบและนำไปใช้ได้รวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากกว่าแนวทางแบบเดิม มีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการพัฒนาซอฟต์แวร์แบบกระจายและแบบคอมโพเนนต์ โดยที่ระบบประกอบด้วยชุดของคอมโพเนนต์ซึ่งมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน การแบ่งกระบวนการพัฒนาออกเป็นขั้นตอนต่างๆ ช่วยให้มั่นใจได้ว่าทุกด้านของซอฟต์แวร์ได้รับการแก้ไขอย่างเป็นระบบและทั่วถึง OOAD ยังให้การสนับสนุนในตัวสำหรับการใช้ซอฟต์แวร์ซ้ำ ซึ่งเป็นมาตรการประหยัดต้นทุนที่มีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากงบประมาณการพัฒนาซอฟต์แวร์ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
